Als er toch eens een moment kon bestaan, dat ik heel, maar dan ook heel even, met jou kon praten
Heel even
een minuut maar langer meer misschien
Dan zou ik tegen jou zeggen dat ik van jou houd
Zachtjes zou ik dat in jouw oor fluisteren....
en nog meer misschien
Stiekem praat ik toch tegen jou
ook al ben je hier niet meer lijfelijk aanwezig
En eigenlijk zeg ik alles
omdat ik je niet los kan laten
Nu nog even wil ik dat doen, nog even…...
En later zal ik je moeten loslaten
Ik mis je een heleboel
J. Nijsink